Ruim twintig jaar zit ik nu in ‘het vak’. Ooit ben ik begonnen als junior secretaresse, tegenwoordig ben ik officemanager. In al die jaren heb ik de werkzaamheden zien veranderen. Niet alleen op digitaal gebied, maar ook in de omgangsnormen. En ik veranderde mee.

Mijn allereerste baas zocht zijn secretaresses uit op uiterlijk. Wist ik veel, ik was gewoon blij dat ik een baan had en vond het prima om koffie op een dienblaadje te serveren, netjes in porseleinen kopjes geschonken. Ik vond het niet gek om langs de stomerij te rijden en zijn pakken weg te brengen of een bos bloemen voor zijn vrouw te bestellen, want ja, ik hield ook zijn trouwdag in de gaten.

Dat dit ging wringen op een bepaald moment is niet gek natuurlijk. Ik bedoel, waar had Aletta Jacobs (de eerste Nederlandse vrouw die in de 19de eeuw toegang kreeg tot de universiteit en streed voor vrouwenrechten) anders voor op de barricade gestaan?

Input geven voelt goed!

Ik verwisselde mijn dienstbare baan voor eentje waarin ik kon meedenken. En dat voelde goed! Langzaam werd ik meer een onderdeel van het geheel en werd er ook nog naar mij geluisterd bij het punt ‘wat verder nog ter tafel komt’ aan het eind van een vergadering.

In de banen die volgden werd ontwikkeling steeds belangrijker. Ook wij moesten meedoen aan (bij)scholing, cursussen en zorgen dat aan het eind van het jaar de verplicht te behalen educatiepunten ook in ons persoonlijk dossier waren bijgeschreven. Natuurlijk kon er weleens een jaar zijn dat we geen tijd hadden om een cursus te volgen, maar dan werden we toch wel geacht om het volgende jaar die punten zeker te stellen.

Meer skills, meer waard

Vorig jaar zat ik in mijn digitaal dossier te kijken en zag dat ik in de loop van de jaren behoorlijk wat opleidingen en cursussen op mijn naam had geschreven. En ineens ging er een lichtje branden. Met mijn ontwikkeling was niks mis, dat was duidelijk. Opleidingen als Digitale vaardigheden, Coachend werken, Creatief en zakelijk schrijven, Managementassistente als sparringpartner hadden mijn ontwikkelingsdossier behoorlijk gespekt. Maar hoe zat het eigenlijk met mijn salaris?

En dus besloot ik dat gesprek óók een keer aan te gaan. Ik had de cursus Helder communiceren toch niet voor niets gedaan? Het bleek nog niet zo makkelijk als ik had gedacht. Ontwikkelen is één, maar daar ook naar betaald worden blijkt iets totaal anders te zijn.

Gelukkig zijn managementassistentes in het algemeen erg vasthoudend en creatief en vanaf dit jaar prijkt er meer salaris op mijn loonstrook dan voorheen.

Aletta zou trots op me zijn geweest!